Koncepcja wystawy stałej Muzeum Warszawskiej Pragi jest wynikiem ogłoszonego przez Muzeum Warszawy konkursu. W grudniu 2013 r. wyłoniono zwycięzcę, którym została pracownia 137kilo (w trakcie trwania współpracy pracownia zmieniła nazwę na 307kilo) + Charlie Koolhaas.

Powierzchnia wystawiennicza to 943,24 m². W ramach tej przestrzeni ok. 150m² przewidzianych jest na realizację wystaw czasowych (pierwsza wystawa czasowa, złożona z wybranych darów, jakie mieszkańcy podarowali powstającemu muzeum, zatytułowana „Podarować rzecz do muzeum” została oficjalnie otwarta w niedzielę 20 września 2015 r.). Niemal 150 m² pełni rolę przestrzeni wystawienniczo-kulturalnej (tzw. penthouse praski), w której prowadzone są zajęcia edukacyjne oferowane przez Muzeum Warszawskiej Pragi, jak też wernisaże kameralnych wystaw i warsztaty, dyskusje i spotkania czy pokazy np. prac dyplomowych, które muzeum chętnie gości w swojej przestrzeni traktując ją jako miejsce spotkania różnych środowisk.

Wystawa stała

Wystawa stała obejmuje część parteru, dwie kondygnacje naziemne i piwnicę budynku A, parter i piwnice wraz z łącznikiem budynku B oraz wewnętrzny dziedziniec. Oprócz wystawy stałej w budynkach od ulicy Targowej działa muzealny sklep oraz okresowo otwierana kawiarnia.

Dziedziniec, na którym znajduje się między innymi 200-kilogramowa figura niedźwiedzia nawiązująca do charakterystycznych praskich misiów widocznych przy wjeździe na Pragę al. Solidarności, pełni rolę miejsca spotkań i swobodnego spędzania czasu.

Taras muzeum ze swoją roślinnością pozwala na spojrzenie na Pragę z nowej perspektywy i chwilę oddechu.

„Praskie historie” – Pierwsze piętro budynku A.

Założenia kuratorskie tej przestrzeni ujmują w klamrę historię warszawskiej Pragi ze wskazaniem najistotniejszych cezur. Wraz z poruszaniem się zwiedzających wzdłuż osi czasu zmienia się forma i technika utrwalania obrazów. Na początku zwiedzający widzi grafikę i malarstwo, następnie zaczynają dominować dzieła utrwalane w technikach poligraficznych, wreszcie fotografie.

Pod koniec prezentowane są współczesne materiały filmowe. Całość kompozycji zamyka wizjer z widokiem na ulicę Targową.

• Targi prawobrzeżnej Warszawy.
• Fabryki i przemysł. Ikoniczne produkty praskich zakładów pracy.
• Rekreacja i sport.
• Lokacja Pragi.
• Infrastruktura miasta. Dostęp do Pragi.
• Rzemiosło. Zanikające zawody.
• Społeczeństwo obywatelskie.

„Praskie interpretacje” – Piwnice budynku A.

To przestrzenie, w których znajduje się zbiór instalacji artystycznych. W ramach instalacji znajdują się eksponaty wybrane ze zbiorów muzeum oraz obiekty zrealizowane przez samych autorów. Poruszane tematy są związane między innymi ze stereotypami postrzegania warszawskiej Pragi oraz problemami wielokulturowości. Stanowi to przeciwwagę dla opowieści historycznej prezentowanej na parterze i pierwszym piętrze muzeum.

Instalacje artystyczne:

• Instalacja 1 – „Stadion”
• Instalacja 2 – „Ulica”
• Instalacja 3 – „Wideoteka”
• Instalacja 4 – „Mieszkanie”
• Instalacja 5 – „Ciągle od nowa”

„Praskie świadectwa”

Zwiedzający mają możliwość zapoznania się z relacjami i wspomnieniami prażan, jak również zapoznać się z materiałami faktograficznymi związanymi z historią Pragi. Tytułowe świadectwa to nagrania dźwiękowe, fotografie, dokumenty, przedmioty związane z historią wybranych postaci i rodzin praskich.

• Archiwum historii mówionej – piwnice – łącznik pomiędzy budynkami A i B.
• Archiwum historii mieszkańców – piwnice budynku B.

„Praskie kultury”

W tej strefie prezentowany jest temat wielokulturowego oblicza warszawskiej Pragi. Znajdują się tam sale dawnych modlitewni żydowskich z zachowanymi malowidłami. Stały się one przyczynkiem do ekspozycji opowiadającej o kulturze, religii i historii Żydów zamieszkujących Pragę.

• Sala kultur – piwnice budynku B.
• Sale dawnych modlitewni żydowskich – parter budynku B.

Dziedziniec „Praskie podwórko”

Zgodnie z zamysłem twórców ekspozycji muzeum, dziedziniec jest eklektycznym repozytorium symboli Pragi. Umieszczone tu przedmioty ożywiają „praskie podwórko”. Różnorodność zestawionych obiektów jest parafrazą praskiego lunaparku, ongiś ważnego ośrodka rekreacji. W pobliżu drzewa stojącego w centrum dziedzińca ustawiono rzeźbę niedźwiedzia, hołd dla najsławniejszych mieszkańców praskiego zoo, będących od pokoleń atrakcją dla mieszkańców Warszawy.

Znajduje się tu również okrągła, zadaszona pergola będąca sceną dla kapel i teatrów ulicznych. Nocą dziedziniec oświetlają industrialne lampy rozwieszone na linach.